Ha?

Ég var í prófi í íthróttasal med kørfuboltakørfum og mørkum ásamt svona 100 manns um daginn. Thetta var svaka fjør og var thetta svona álíka stór salur og KR DHL høllin. Vid reyndum ad teygja vel vyrir prófid og hitta vel upp. Thad gekk thokkalega en erfitt reyndist ad teygja nógu vel á heilanum fyrir sumar spurningarnar og fylgdu hardsperrur í kjølfarid. Næsta próf er med 200 manns og er meira ad segja hálfleikur. Prófinu er skipt í 2 hluta, med og án bókar. Ég ætla ad messa yfir fólki í hálfleik og peppa menn upp med klassískum hvatningar ópum sem ég hef lært í gegnum feril minn sem kørfuknattleiksmadur. Tel ég ad thessi reynsla verdi gulls í gildi thegar kemur ad thví ad leggja á rádin fyrir seinni hálfleik og hvetja fólk áfram.


Thad er mikid verk ad lesa stórar frædi skruddur, og ennthá meira ad skrifa thær. En lykil atridi er ad hafa gaman ad. Thó er nú flest allt sem er í of stórum skømmtum, t.d. lestur threytandi og stundum leidinlegt. Ég hef mjøg gaman af thví thegar frædimadurinn sem skrifar og leggur thessa miklu vinnu í thetta, kryddar sínar frásagnir og útskýringar med ordatiltækjum sem koma oftar fyrir í skáldskap heldur en svona concrete frædigreinum.

It is not understood how these proteins are chosen to "recieve this kiss of death" but it is associated with its amino acid sequence.

Skemmtilega dramatískt og heimspekilegt.
Ég reyni bara ad komast hjá "the kiss of death" sem sá sem fer yfir prófin gæti smellt á mann ef madur er ekki duglegur.